برکات نظارت استصوابی

­­بسم الله الرحمن الرحیم

برکات رد صلاحیت

رویکرد شورای نگهبان در انتخابات پیش رو به احتمال بیشتر معطوف به حذف نامداران دگراندیش در مقابل تأیید صلاحیت فعالان سیاسی کمترشناخته شده است.

معتقدم آزادیخواهان اگر به درستی حرکت کنند، این رویکرد را باید به فال نیک بگیرند، چرا که مجلس آینده از مردمسالارانی تشکیل خواهد شد که فاقد پرونده ای برای هجوم اقتدارگرایان بر آنند و از سوی دیگر، عقبۀ مردمسالاری را به تمامی پشت سر دارند. برکت رد صلاحیت ها دقیقاً معطوف به همین نکته است که طیف مردمسالار به یمن رد صلاحیت مشاهیر آن، دائماً فعالان جوان و جدیدی را جذب کرده، بر غنای کمی و کیفی خود خواهد افزود و این در حالی است که طیف اقتدارگرا مجبور است همچنان از همان مهره های قدیمی که بعضاً به سن کهولت رسیده اند، استفاده کند، چرا که وقتی نامداران این طیف شانسی در گزینش ها نداشته باشند، به طریق اولی هیچ نیروی جوان و تازه ای هم ریسک حضور در این طیف را نخواهد پذیرفت.

این نکتۀ کلیدی و مهم را نباید از نظر دور داشت که اقتدارگرائی از آنجا که مردم را به حساب نمی آورد و در پی حذف آنان است، لاجرم هر چه بریسد، به یمن حضور فعال مردم، پنبه خواهد شد. با این حال، حضور فعال مردم باید توسط نخبگانشان جهت داده شود و با پیش بینی برنامه های اقتدارگرایان برای تضعیف نقش مردم، بدل این برنامه ها از قبل مطالعه و تدوین شده باشد. تجارب سایر مللی که از اقتدارگرائی به آزادی رسیده اند، بهترین نمونۀ قابل پیروی است با این قید که ملاحظات و شرایط بومی را باید بر آن بار کرد.

به عنوان مثال، یکی از این شرایط، سوء استفادۀ اقتدارگرایان از معتقدات دینی مردم است که در مراحل مختلفی باعث فریب مردم شده، بدترین ضربه بر نهال نوپای مردمسالاری در کشور ما فرود آمده است.

در مقابله با این فریب، نخست باید بر آثار مکتوب کهن تکیه کرد که در جا به جای آن، چهرۀ سالوس و فریب معرفی شده است. در این مورد مثلاً کافی است غزل خواجه را یادآور شد که:

واعظان کاین جلوه بر محراب و منبر می کنند

چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس

توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند؟

گوئیا باور نمی دارند روز داوری

کاین همه قلب و دغل در کار داور می کنند

یارب این نودولتان را با خر خودشان نشان

کاین همه ناز از غلام ترک و استر می کنند

و البته کم نیست آثار نظم و نثر راجع به همین موضوع در آثار کهن ایران.

ترفند دوم، نمایش سوء استفادۀ اقتصادی دهشتناکی است که در پشت این ریاکاری و سالوس قرار دارد و هدف نهائی این نوع رفتار است. در این رابطه از مفهوم نودولتی در همین غزل خواجه گرفته تا اختلاس های چندین هزار میلیاردی و البته بودجه های ظاهراً فرهنگی و تبلیغاتی، نمونه هائی است که می تواند اهداف و عقبۀ این جریان را افشا کرده، اجازۀ سوء استفاده از مردم پاک نهاد و زودباور بدان ها ندهد.

بادا که خداوند ما را راهنما باشد.