ای بی خبران
بسم الله الرحمن الرحیم
ای بی خبران
وزیر کشور در دیدار احزاب گفت: مسأله لغو کنسرت ها را بزرگ نمائی کردند. 312 مجوز کنسرت دادیم که فقط 9 کنسرت لغو شد.
نگاه حکومتی
این سخن وزیر کشور، دیدگاه ایشان را که دیدگاه بسیاری دیگر از اعضاء حکومت هم هست، به خوبی نمایان می کند. این دیدگاه مسلماً منحصر به همین حق نیست بلکه ایشان در مورد سایر حقوق ملت هم همین دیدگاه را دارد. حال مقایسه کنیم سایر عرصه ها را که مثلا ایشان بگوید از 312 هزار نفری که هر روز از خیابان عبور می کنند، فقط نه هزار نفرشان کشته می شوند و قس علی هذا.
اکنون باید پرسید: جایگاه قانون کجاست؟ وقتی وزارت ارشاد به عنوان متولی صدور مجوز، برای کنسرتی مجوز صادر کند، وزارت کشور هم به عنوان متولی امنیت، باید امنیت کنسرت را تضمین کند. این بدان معناست که از 312 کنسرت دارای مجوز، حتی اگر یک کنسرت آن هم برگزار نشود، وزیر کشور مسئول است و باید یا قانون شکنان را به دادگاه بسپارد و یا خود به دادگاه رود.
نگاه وزیر کشور به مقولۀ امنیت مردم نمی تواند مانند نگاه وزیر اقتصاد به نرخ تورم باشد که درصد تأمین شده را در مقابل درصد تأمین نشده به رخ مردم بکشد. حتی یک مورد هم عدم تأمین امنیتی که قانون از آن حمایت می کند یا جرم است و یا در بهترین دیدگاه، ناتوانی از انجام وظیفه که در ممالک آزاد همین یک مورد هم باعث استعفاء و برکناری مقامات مسئول می شود.
با این حال، اینگونه سخن گفتن، کاشف از نوعی نگاه حکومتی است که خود را در مقابل مردم مسئول نمی بیند چرا که اگر جز این بود، نمی توانست با قیافه ای حق به جانب از 312 مورد تأمین امنیت سخن گوید و آن را توجیهی برای نه مورد عدم تأمین امنیت بداند و مطبوعات را به بزرگ نمائی آن متهم کند. مگر چندی پیش نبود که به خاطر عدم تأمین امنیت یک دختر افغان، کل حاکمیت کشور افغانستان به تلاش افتاد؟ اگر وزیر کشور ما همین مسئولیت را در افغانستان بر عهده داشت، لابد پاسخ می داد: در مقابل میلیون ها مورد تأمین امنیت مردم، فقط امنیت یک مورد تأمین نشده است!
این دیدگاه همان دیدگاهی است که مردم را زیاده طلب می بیند و خود را مقامی که بیش از حد لازم تلاش کرده است. در این دیدگاه، مردم، ولی نعمت نیستند. آنان فقط کودکانی نادان فرض می شوند که باید برایشان قیمی از روحانیان تعیین کرد تا نخست، سیاهۀ نامزدهایشان را بپیراید، مبادا که این کودکان نادان، فریب قاقا لی لی دشمن بخورند و به جای رئیس دولت پاکدست، فتنه گری برگزینند.
سعادت این ملت روزی تضمین خواهد شد که به جای حاکمیت نگاه حکومتی، دیدگاه خدمت محور جایگزین شود و این، ساز و کاری دیگر جز آن چه اینک هست، می طلبد..
بادا که خداوند ما را راهنما باشد.
