مبارزه با فساد 2

­­بسم الله الرحمن الرحیم مبارزه با فساد 2 ریشه های فساد 1 در ادامه بررسی مبارزه با فساد، با توجه به موارد بخش قبل، در این قسمت، بسترهای مختلف ایجاد فساد را خلاصتاً می نگریم: ملاحظۀ آمارهای درصدی انواع مظاهر فساد در آغاز عمر نظام جمهوری اسلامی، واقعیت تلخ افزایش درصد انواع مظاهر فساد را مخصوصاً به شکل نهفته نشان می دهد. به عنوان مثال، اعتیاد را که یک بخش فساد اجتماعی است در نظر بگیریم. اهمیت این بخش نه فقط از آن جهت است که خود، یک مظهر فساد اجتماعی است بلکه اعتیاد، مولد انواع دیگری از فساد هم هست که بررسی عملکرد جمهوری اسلامی، نقاط ضعف و قوت مبارزه با این فساد را نشان می دهد. پیش از این بررسی باید ادای احترام کنم به صدها شهیدی که در راه مبارزه با این فساد جانشان را گرو سلامتی نسل جوان این کشور نهاده اند و به هزاران چشم بیداری که آسایششان را در این راه فدا کرده اند و نشنیده ام که از آنان تقدیری به عمل آید. نخستین اظهار نظر رهبر فقید و بنیانگذار جمهوری اسلامی در مورد اعتیاد، به سال های قبل از انقلاب باز می گردد. ایشان در این مورد فرمود: « ... گاهی در کتاب ها و روزنامه هایشان می نویسند که احکام جزائی اسلام، احکام خشنی است. من تعجب می کنم اینها چگونه فکر می کنند. از طرفی اگر برای ده گرم هروئین، چندین نفر را بکشند، می گویند قانون است. ده نفر را مدتی پیش و یک نفر را هم اخیراً برای ده گرم هروئین کشتند.» (ولایت فقیه، روح الله موسوی خمینی، چاپ هشتم - تهران 1378، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ص 10) پس از تأسیس جمهوری اسلامی، سیاست و قوانین شدیدی علیه مواد مخدر به مورد اجرا نهاده شد. مصرف تریاک که برای معتادان در رژیم سابق مجاز بود و حتی به آنان سهمیه و کارت دریافت تریاک از مراجع دولتی داده بودند، به کلی جرم شناخته شد و 15 عنوان کیفری شامل بر وارد کردن به کشور، خارج کردن از کشور، تولید، توزیع، ساخت، ارسال، خرید، فروش، کاشت، در معرض فروش قرار دادن، نگهداری، حمل، باعث اعتیاد کسی دیگر شدن، مصرف و مخفی کردن به عناوین کیفری آن هم فقط به جرائم مرتکبان جرم، فارغ از معاونان و مسببان جرم، افزوده شد. اعدام های گستردۀ قاچاقچیان بر اساس قانون مبارزه با مواد مخدر باعث اعتراضات مجامع بین المللی شده، نهایتاً آخرین قانون اصلاح شده، در بند 6 مادۀ 8 و تبصرۀ مادۀ 4 خود، مجازات اعدام را برای قاچاق بیش از سی گرم هروئین و بیش از بیست کیلو تریاک پیش بینی کرده است. اکنون پرسش این است که چرا با این همه جدیت نظام در مبارزه با مواد مخدر، اکنون تعداد معتادان فقط یک کوچه از محلات شهری چون لامرد به اندازۀ تعداد کل معتادان این شهرستان در رژیم گذشته است؟ مسلماً نمی توان صداقت و جدیت مسئولان نظام را در مبارزه با مواد مخدر به چالش کشید. این صداقت و جدیت بارها مورد تأیید و تشویق سازمان های بین المللی مرتبط قرار گرفته است. ریشۀ عدم توفیق را باید در سایر سیاست های اجتماعی نظام یافت وعلت امر را در عوامل متعددی که تلاش می شود به شکل خلاصه به اهم آن ها توجه کنیم. مهم ترین وجه این سیاست ها، نگاه مسئولان نظام به مردم است. مردم در این نگاه، علیرغم این که در سخن، تمجید می شوند، فاقد توانائی برای تشخیص صلاح و فساد خود تلقی شده اند. مسئولان نظام متأسفانه به مردم اعتماد ندارند و همواره تلاش کرده اند آنان را به مسیری هدایت کنند که خود، درست می دانند و این، البته بر خلاف تعالیم دین مبین اسلام است که دست خداوند را با جماعت اعلام می کند و در صحنه های مختلفی با آن که رسول گرامی اسلام، رأی اکثریت را نادرست می دیدند اما بدان رأی عمل می فرمودند تا نادرستی آن در عمل اثبات شود. مسئولان نظام اما همواره برای انتخاب مردم، محدودیت های مختلفی قائل شده اند و این محدودیت ها نشان می دهد که آنان، مردم را فاقد شناخت برای تشخیص مصلحت خود می دانند. سایر دلایل عدم توفیق سیاست مبارزه با مواد مخدر تقریباً از همین نگاه فاقد اعتماد به مردم سرچشمه می گیرد که متعاقباً بررسی خواهد شد.   بادا که خداوند ما را راهنما باشد. .