آغاز داعش

­­بسم الله الرحمن الرحیم بوسنی: آغاز داعش تقابل غرب و اسلام جهادگر 22 سال قبل در چنین ماهی، نسل کشی بوسنی توسط صرب ها و با اسلحه و حمایت سایر غربی ها به آخرین نقطۀ خود رسید و زنجیرۀ پیروزی های صرب های تا بن دندان مسلح علیه ملت بی سلاح بوسنی گسیخت. عامل پایان دادن به کشتار صرب ها، حمایت و کمک مستقیم مسلمانان - و نه حکومت های آنان - بود که در شکل گروه های جهادگر به کمک مسلمانان بوسنی شتافتند. صرب ها، حملۀ خود را متوجه مسلمانان کوزوو کردند تا زمانی که غربیان به روشنی دیدند که در صورت عدم دخالت و حمایت بیشتر از صرب ها، پیروزی مسلمانان یوگسلاوی سابق علیه صرب های این کشور به پای جهادگران مسلمان نوشته می شود. بدین لحاظ، وارد عمل شدند و صرب های در شرف شکست را به شکست کامل رساندند. کاری که بی دخالت آنان نیز در حال انجام بود. ذیلاً به اعترافات فردریک فورسایت، نویسندۀ متعصب آمریکائی در خصوص بوسنی توجه کرده، این نکتۀ مهم را گوشزد می کنیم که بسیاری از جهادگران اولیۀ داعش و پیشتر از آن القاعده، همان ها بودند که در بوسنی و کوزوو علیه صرب ها جنگیدند و پیوستگی آنان اگرچه قبلاً نیز در افغانستان شکل عملی به خود گرفته بود اما در بوسنی و کوزوو به اوج خود رسید. اوجی که روز به روز استمرار یافت و نفرت از غرب با نفرت از شیعیان و حتی از اهل تسننی که خشونت القاعده و داعش را همراهی نمی کردند، همراه شد. اعترافات فورسایت فردریک فورسایت، نویسندۀ متعصب آمریکائی در کتاب انتقامجوی خود در مورد وضعیت بوسنی چنین می نویسد: زمانی تراونیک، شهری با بازاری پررونق بود که ساکنانش را صرب ها، کروات ها و مسلمانان بوسنی تشکیل می دادند. یک کلیسای کاتولیک برای کروات ها، یک کلیسای اتدوکس برای صرب ها و ده دوازده مسجد برای اکثریت مسلمان. با شروع جنگ داخلی [بخوانید تجاوز صرب ها به مسلمانان بوسنی] جامعۀ سه قومی شهر که سال ها در صلح و صفا زندگی کرده بودند، از هم پاشید. اعتماد بین اقوام از بین رفت.صرب ها به طرف شمال رشته کوه های ولاسیچ و کروات ها به طرف جنوب به سمت ویتز رفتند. صرب ها که در یوگسلاوی سابق، ارتش را در کنترل خود داشتند، به راحتی نود درصد سلاح ها را صاحب شدند. کروات ها در اقدامی ناپخته توسط صدر اعظم آلمان، هلموت کهل به رسمیت شناخته شدند و توانستند از بازار بین المللی [بخوانید اروپا و آمریکا] سلاح بخرند. بوسنیائی ها عمدتاً بی سلاح بودند و به توصیۀ سیاستمداران اروپائی، به همین صورت باقی ماندند. در نتیجه، بیش از همه در حقشان وحشی گری شد. این، خلاصه ای از نوشتۀ فورسایت است. مفهوم این وحشی گری که به تعبیر دبیر کل سازمان ملل، پس از جنگ جهانی دوم، نظیر نداشته است، کشتار چهل هزار مسلمان بی دفاع و بی پناه بود. این اقدام، نابودی مسلمانان در اروپا را هدف قرار داده بود. هدفی که مورد تأیید آمریکا و اروپا قرار داشت. در پایان جنایات بوسنی و کوزوو و استقلال این دو کشور بود که گروه های جهادگر به کشورهای خود در خاورمیانه بازگشتند. آنان، پیوستگی خود را هر روز استمرار دادند تا اینک در شکل داعش، جنایات آنان نه فقط غربیان که مسلمانان را هم هدف قرار داده است. به نظر می رسد در جبهه بندی جدید، مسلمان بودن، ملاکی نیست که بتواند ما مسلمانان را در کنار هم و در مقابل پیروان سایر مذاهب قرار دهد. ملاک نوین، انسان بودن است و احترام به انسان و طبیعت. آنان که افتخارشان در نابودی است، متعلق به جبهۀ روبرو هستند. چه مسلمان باشند و چه هر دین دیگر یا بی دین. این سو اما جبهۀ باورمندان به انسان است و طبیعت و البته در این چهارچوب هر کس می تواند پیرو هر دینی باشد یا نباشد.   بادا که خداوند ما را راهنما باشد.