پرونده ریحانه 1

­­بسم الله الرحمن الرحیم پرونده ریحانه عبرت ها و تعابیر آنچه از اطلاعات پروندۀ قتل مرحوم سربندی توسط ریحانه جباری منتشر شده است نه همگون و هماهنگ است و نه کافی برای داوری صحیح اما همین اندک هم کافی است تا وضع فجیع جامعه را از این آئینه دریابیم. بدون آن که بخواهیم توجهی به این پرونده خاص داشته باشیم، برخی از وجوه مسائل کلی اجتماع را از دیدگاه این پرونده می نگریم: تخدیش اعتماد عمومی سیزده قاضی عالی رتبه، این پرونده را قتل عمد اعلام کرده، دفاع را نپذیرفته اند اما در کمال شگفتی، داوری افکار عمومی به کلی با داوری قضات این پرونده متفاوت است. افکار عمومی بی آن که در پی کشف حقیقت باشد و بی آن که توجه کند هر سیزده قاضی به اتفاق، قتل عمد و عدم دفاع را اعلام کرده اند، معتقد به بی گناهی قاتل است. این، فاجعه است که افکار عمومی ما به روایت رسمی حکومت از یک پرونده اعتماد ندارد. اما مقصر این وضعیت کیست؟ ملتی که اینک بر خلاف قضات عالی رتبه و وجدان محور کشورش داوری می کند، از آغاز عمر حکومت جمهوری اسلامی اینگونه نبوده است. سال های نخست انقلاب، این ملت به حاکمیتش اعتماد داشت و پذیرفته بود که حاکمیت در جهت عدالت و منافع ملی عمل می کند. گذشت سی و شش سال از عمر حاکمیت و عملکرد آن، اعتماد ملت را به دولتمردانش سست کرده است. مسلماً صرف این ذخیرۀ اعتماد در اهداف شخصی و منافع گروه و اشخاص باعث شده است ملت ایران، دادگری مردان قضا را باور نداشته باشد. مسئولان این ملک باید متوجه باشند که پشتوانۀ اعتماد عمومی را از دست داده و می دهند و اندک مردمی مانده اند که حسن نیت آنان را در ادارۀ امور قبول دارند. گمنامان مظلوم اطلاعات هدف دشمن و دوست نادان از این که مدام تکرار می کند مقتول، سابقاً عضو وزارت اطلاعات بوده چیست؟ پیشتر در روزنامۀ خرداد پیرامون قتل های محفلی این وزارتخانه نوشتم که اطلاعات، محور امنیت کشور است و نمی توان خدمات مأموران این وزارتخانه را به صرف خیانت یک یا چند عضو نادیده گرفت. همانجا گفتم که باید فکری کرد به حال سیستمی که به کسی چون سعید امامی اجازه می دهد در حساس ترین معاونت این وزارتخانه حساس قرار گیرد. اگر چه اینک بعید به نظر می رسد نالایقان و خلافکاران بتوانند به مقامات کلیدی این وزارت دست یابند اما جایگاه این وزارتخانه آنگونه مهم است که حتی فرعی ترین کارمندش نیز باید بر محوری عمل کند که محور درست عملکرد این وزارتخانه است و آن محور، منافع کشور و ملت ایران است. صرف نیروی اطلاعات در منافع شخص و گروه، هم این وزاتخانه را به بیراهه می برد و هم به هیچ وجه به سود نظام ما نیست. در اهمیت این نهاد همین بس که حتی یک عضو سابقش هم اگر خطائی کند، هیاهوئی به قصد تضعیف این ستون اصلی امنیت کشور برپا می شود. به راستی تکیه بر عضویت سابق مقتول در وزارت اطلاعات و تکرار مداوم آن با آن که هیچ ارتباطی به موضوع پرونده ندارد، چه هدفی را جز تضعیف این نهاد دنبال می کند؟ آیا کسی توجه دارد اگر در آرامش امنیت سر بر بالین می گذاریم، محصول بیداری انسان هائی بی ادعا و گمنام است که هیچکس تمایلی به دفاع از آنان ندارد. مسئولان کلان کشور نباید اجازه دهند توان این نهاد جز در خدمت منافع کشور و ملت باشد که خط صحیح حرکت گمنامان مظلوم این نهاد است.   بادا که خداوند ما را راهنما باشد. .