مناجات

مناجات به درگاهت گر از ابلیس هم مأیوس تر باشم ولی چون نیمه کرمی کور و ناقص، در نظر باشم اگر هر لحظه بر صد بنده ات خون کرده باشم دل ولی در خلوت شب، بوده من هم خونجگر باشم تو گر پروردگار تیره روزان و غریبانی کجا از غربت این تیره روزی، من به در باشم؟ همان یک بار هم کافی است تا با من به رحم آئی همان باری که در تنهائی و غم دربدر باشم مرا خودخواه و مغرور آفریدی تا عزیزی را به جای نوش و مرهم، نیش و زخم و نیشتر باشم توان و قدرتی دادی که جمعی ناتوان کردم صبوری کرده ای تا در تباهی غوطه ور باشم به عین ناتوانی آزمودم مهربانی را چه سود از مهر وقتی کیفرت را برحذر باشم الها، مهربانا با همه حال تباه خویش ببخشایم وگر گاهی که جانی محتضر باشم ولایت 22 شهریور 93