خطر جایگزین ها 3

­­بسم الله الرحمن الرحیم خطر جایگزین ها3 تعویض خط فارسی به پینگلیش 2 ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کاین ره که تو می روی به ترکستان است اکنون به بررسی پیش فرض های پیشنهاد تعویض خط فارسی بپردازیم: 1- ترکیه در زمان کمال آتاتورک و معاصر با رضا خان، خط خود را عوض کرد اما رضا خان از این کار امتناع کرد و مقایسۀ پیشرفت دو کشور نشان می دهد که ایران در آن زمان بسیار بیشتر از ترکیه پیشرفت کرد. از زمان تعویض خط ترکیه سال ها می گذرد و هیچ جامعه شناس یا عالم هر یک از علوم انسانی، پیشرفت ترکیه را به تعویض خط آن ربط نمی دهد. در مورد تاجیکستان نیز ارتباط تعویض خط و پیشرفت اثبات نشده است. 2- سرعت یاد گیری الفبای ایسلند در مقابل الفبای عربی مربوط به تفاوت این دو زبان است. بنده از ایسلند و الفبایش اطلاع ندارم اما می دانم که عربی، گسترده ترین و جامع ترین زبان جهان است. این البته بحثی فنی است که اینجا محل آن نیست و در مباحث شناخت قرآن کریم به تشریح توضیح داده ام. معضل بی سوادی جهان عرب هیچ ارتباطی با خط آن ندارد. 3- بی سوادی فرزندان ما که نمی دانند اسطرلاب را چگونه بنویسند به دلیل فاجعه ای است که نظام جمهوری اسلامی بر فرهنگ و آموزش مخصوصاً در هشت سالۀ دولت آقای احمدی نژاد وارد کرده است. زمان زیادی نیست که فراموش کرده باشیم فقط کافی بود تا کلاس پنجم درس بخوانیم تا تمام واژگان را به درستی بشناسیم و بنویسیم. نگارش نامه های وزین اداری و شخصی شاهد این مدعاست. 4- پیچیدگی خط باعث نشده یادگیری ها به حاشیه رود چون خط فارسی یکی از رساترین خطوط است بلکه عامل قبلی باعث این امر است. دو عبارت «فرهنگ جامعه همزمان جهانی نشود» و «مردم فرهنگ بین المللی را خوب یاد نگیرند» به شوخی شبیه است. مگر مقولۀ فرهنگ از یک مؤلفۀ ساده تشکیل شده که بتوان اینگونه جسورانه بر آن حکم راند؟ اکنون خلاصتاً گزاره های منطقی این موضوع را توضیح دهم. در منطق به سه روش، حکم کلی، استنتاج و موارد جزئی بر آن تطبیق داده می شود. اصلی ترین و محکم ترین روش، قیاس منطقی است که کبرائی اثبات شده به بیان حکمی کلی می پردازد. آنگاه صغرائی اثبات شده، موضوع جزئی را بر حکم کلی عرضه می کند و نهایتاً نتیجه که حکم صحیح دیگری است به دست می آید. هیچ یک از گزاره های ادعا شده بر قیاس متکی نیست. استقراء، روشی است که کلیۀ افراد مجموعه را بررسی می کند و اگر حکمی در مورد همه صادق بود، آن را به عنوان حکمی کلی می پذیرد اما اگر مجموعه، باز باشد و بتواند بر آن افرادی دیگر اضافه شود یا این که مجموعه، متغیر باشد، صحت حکم استقرائی منوط به بررسی مجدد افراد است. گزاره های ادعا شده اول تا سوم از همین دست هستند اما هیچ یک از شرایط استقراء در مورد آن رعایت نشده است و لذا منطقاً نمی تواند قابل اعتنا باشد. به عنوان مثال، بسیاری از ممالک پیشرفته، خطی به جز انگلیسی یا در اینجا، پنگلیش دارند البته اگر بتوان موضوع استقراء را پنگلیش نامید. آخرین گزاره، تمثیل منطقی است که اصولاً در منطق قابل اعتنا نیست. پوزش می خواهم که مجبور شدم خلاصتاً موضوعات منطقی را مطرح کنم و شاید برای برخی خوانندگان، مبهم باشد. جایگاه وبلاگ بیش از این اجازه نمی دهد. در شمارۀ بعد، با مقایسه ای خلاصه بین شش زبان پارسی، عربی، انگلیسی، فرانسه، آلمانی و روسی و نیز نگاهی کوتاه به علل بی سوادی نسل جوان فعلی کشور، امیدوارم این مطلب به پایان برسد.   بادا که خداوند ما را راهنما باشد.