سخن01

­­بسم الله الرحمن الرحیم راه بهروزی سخن یک خداوند [با آن که نهایت مهر را نسبت به آدمی دارد و] او را از پس و پیش حفظ می کند [اما قوانینی را در جهان و تاریخ مقرر فرموده است که طبق آن] سرنوشت هیچ ملتی را تغییر نمی دهد تا آن که خود سرنوشت خویش را تغییر دهند و البته اگر [طبق قوانین مقرر خداوند در تاریخ و جهان، ملتی به اعمالی دست یازد که تیره روزی نتیجۀ آن اعمال باشد،] برای آن ملت هیچ دوستی [که بتواند مانع سقوط نهائی شود] نخواهد بود به جز خداوند [که منع از سقوط آن ملت هم باید بر اساس اعمالی دیگر باشد که خود آن ملت انجام می دهند و کار گذشتۀ خود را جبران می کنند.] قرآن کریم. سورۀ 13 (رعد) آیۀ 11   فصل شروع ضرورت ها با آن که بحث ما ادامه ای طولانی دارد و ضرورتی کامل اما اینک کشور عزیزمان ایران در وضعیتی است که لازم است برخی مسائل را در اولویت قرار دهیم. حدود سی و پنج سال از انقلاب شکوهمند بهمن 57 می گذرد. مشکلات اقتصادی فراروی ملت بیش از آن است که نتوان بدان توجه کرد. شرایط ما اینک شرایطی اورژانسی است و لاجرم مسائلی مطرح است که باید پیش از مباحث زیربنائی، آن مسائل را به بحث گذاشت. ما، رهروانی هستیم که اینک خطرات مختلفی را از هر سوی حس می کنیم و لاجرم ناچاریم با تحلیل دقیق و صحیح وضعیت، خود را به حداقلی برسانیم که در آن حداقل بتوان به مسائل زیربنائی پرداخت اگرچه این وضعیت، خود محصول عدم تحلیل و توضیح دقیق مسائل زیربنائی است، با این حال، به قول شاملوی روانشاد، «غم نان» اینک حوصلۀ ملت ما را از پرداختن به هر چه جز «بهبود وضعیت اقتصادی» است تنگ کرده است. بدین لحاظ و با اجازۀ همراهان همدلم، زمانی را به وضعیت کنونی می پردازیم تا بتوان در فرصتی دیگر بحث اصلی را پی گرفت. باری، گام نخست این مرحله آن است که به درستی مشکل را بشناسیم که این خود، نیم اصلی راه است. این که گفته می شود «معضلات اقتصادی» باید به درستی بررسید که این به چه معناست؟ آیا ما چون ملت ژاپن از فقر منابع طبیعی رنج می بریم و کشورمان چون کشور آنان، سرزمینی در واقع لم­یزرع و فاقد معادن است؟ که چنین نیست. آیا ما مانند ملت آلمان، جنگی بزرگ را در واقع با کل ملل توانمند جهان پشت سر گذاشته ایم که تمامی نیرویمان صرف آن نبرد شده و اینک با پیروزی آن ملل، بر ما شرایطی سخت تحمیل شده است؟ که این نیز نیست. از نیست ها بگذریم. مشکل چیست؟ به گمانم مشکل ما و ریشه های آن بسیار روشن است. درست است که در بین ملل جهان، رقابت اقتصادی شدیدی در جریان است اما دو مثالی که از ژاپن و آلمان عرض کردم نشان می دهد که اگر ملتی بخواهد قوی باشد، هیچ کس نمی تواند مانع وی شود. ژاپن، کشوری است از نظر منابع طبیعی بسیار فقیر و آلمان، پس از جنگ دوم مورد چنان فشار اقتصادی از طرف ملل فاتح قرار گرفت که این هر دو کشور، بهانۀ بسیار خوبی برای مرتبط کردن بدترین وضعیت اقتصادی را به سایر ملل جهان در دست داشتند اما می بینیم که این دو در میان ده قدرت اقتصادی برتر و قوی جهان هستند و به نوعی از قدرت اول اقتصادی هم پیشترند. به تعبیر یکی از سیاستمداران ژاپنی، همین که تلفن روی میز رئیس جمهوری آمریکا ساخت ژاپن است یعنی پیروزی ملتی که مورد هجوم اتمی آمریکا قرار گرفت و دو شهر وی در این هجوم نابود شد. پس علت این وضعیت اقتصادی ما به هیچ وجه دشمنی یا رقابت سایر ملل نیست. ترسیمی صحیح از وضعیت مشکل ما و ریشه های آن نیازمند آن است که بدانیم تفاوت ما با یکی از این دو ملتی که مثال زدم در چیست؟ چه چیزی باعث شد آن دو ملت راهی را بپیمایند که اینک در این جایگاهند و ما راهی را طی کنیم که به عنوان یک شاخص اقتصادی، واحد پول ملی ما از زمان انقلاب بهمن 57 تا کنون در مقایسه با پول سایر ملل جهان حدوداً پانصد برابر ضعیف تر شده است. شناخت دقیق این موضوع به ما کمک می کند مسیرمان را تصحیح کنیم و با استفاده از طرح و مسیری درست به جایی که سزاوار آنیم برسیم. می گویم سزاوار و منظورم سزاوار آنچه در تاریخ بوده ایم وگرنه آنچه اینک هستیم قطعاً محصول عملکرد خودمان است و قطعاً سزاوار آنیم زیرا خداوند سرنوشت هیچ ملتی را تغییر نمی دهد و آنچه خود کاشته ایم را اینک درو می کنیم. قبل از اتمام این بخش و تذکر این که بخش دیگر را در تحلیل شرایطی که ما را به اینجا رسانده، شروع خواهیم کرد، دوستان را به آیه ای که در صدر مطلب نوشته ام، توجه می دهم با این توضیح که مطالب نوشته شده در دو کروشه، برداشت و فهم شخصی من از این آیه است و برگردان آیه همان است که در بیرون کروشه نوشته شده است. در بخش بعد، تحلیل آنچه در این سی و چند سال و به نوعی در صد سالۀ اخیر کرده ایم را شروع خواهیم کرد با این امید که بتوانیم وضعیت خاص فعلی را به درستی دریابیم و راه رسیدن به بهروزی را که همانا بازگشتِ عظمت گذشتۀ ایران و ایرانی است به درستی بشناسیم، طرح ریزیم و آغاز کنیم. در این راه، نقد و نظر همۀ ایرانیان علاقمند به وطن خود را به یاری می طلبم.   خود و همراهان همدلم را به حفاظت خداوند می سپارم.