جنوبی :: محمود برهانی

سلام.
عذر میخوام که بین دو دوست دخالت می کنم. ظاهراً دوستی که خود را بهمان معرفی کرده با شاعر رابطۀ نزدیکی دارد. فقط خواستم بگویم علیرغم نزدیکی، این دوست عزیز شاعر را خوب نمی شناسد. ماه ابداً برای قافیه نیست. نوعی تسلسل تشبیهات است که فقط در آثار این شاعر دیده ام. ابتدا قامت به کوه و صورت به ماه تشبیه شده که تشبیهی آشنا و قدیمی است. تا اینجا شاعر کاری نکرده که به درد بخورد. نهایت تقلیدی از کارهای گذشتگان است.
مصراع دوم، شروع هنر منحصر به فرد این شاعر است. دو خورشید از دو نگاه سر می زند. دو نگاهی که دو چشم است و رابطۀ مظروف و ظرف. اینجاست که مشخص می شود تشبیه قامت به کوه، دلیلی نوین دارد. شاعر در این مرحله نشان می دهد که مقلد گذشتگان نیست و استفاده از این تشبیه قدیمی، آگاهانه و با هدفی مشخص است.
بیت دوم، ادامۀ طبیعی شعر است. دختر جنوبی که دو خورشید در نگاه دارد، آتش عشق به جان شاعر زده است مانند آفتاب سوزان جنوب.
می گویم که محمود برهانی، شاعری است مسلط به کلمات و به درستی همه چیز را انتخاب می کند تا معیاری نو در این آشفته بازار ادبی بیافریند. وی جاودانه خواهد شد. شاید نه در زمان حیاتش.

۱۴ اسفند ۹۲ ، ۱۰:۴۰

بهمان

سلام محمود جان!
می فهمم که ماهش را برای قافیه لازم داری ولی بهتر است که خورشید از کوه سر بزند نه از ماه .
پوزش . بدرود !

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

محمود برهانی

محمود برهانی

مجموعه مقالات و اشعار

عصیان

جنوبی

نظرات (۲)

ارسال نظر