خلیج جاودانه پارس

خلیج پارسهنگام که سر دهد شبانهآواز بلند عاشقانههر موج چو درّ شاه دانهبر آبیِ چهره‌‌‌اش، نشانه                        آن آرزوی شکفته‌‌‌ی ماست هنگام که کینه می‌‌‌زند جوشدر سینه‌‌‌ی این کبود خاموشچون زنگی مست حلقه در گوشاز هیبت او سپهر، مدهوش                        افسانه‌‌‌ی خشم خفته‌‌‌ی ماستهنگام که بی‌‌‌نشاط و خستهدر خلوت خاطرش نشستهره از همه سو به خلق بستهبا خود دارد دلی شکسته                        اندوه به دل نهفته‌‌‌ی ماستای خشم کبود، آرزوئیتطهیر نیاز را وضوئیاین رنگ فریب، شستشوئیبا مردم خویش، گفتگوئی                        کاین مرثیه‌‌‌ی نگفته‌‌‌ی ماست