عبور

عبور شبی خواهم گذشت از سدّ تردید  رها خواهم شد از مفهوم ماندن چو فردا کلبه­ام را باز یابید تکیده پیکری بینید از من                    غبار خستگی بر آن نشسته به هم گوئید : ای افسوس از آن مرد بگریید از برایم چند روزی از آن پس این تن آزرده باشد خوراک مور و ماران را تموزی                    به اجزائی ز همدیگر گسسته من اما در فضای قدسی وصل رها همچون پرستوهای عاشق نه اندوهی نه دردی نه شکستی نسیمی مانم از یک صبح صادق                    حصار شرجی شب را شکسته به شهر خفته عطر عاشقی را به عاشق­تر عبوری خواهم افشاند که یاد آرید شعری را که جز من کسی در کوچه­های شب نمی­خواند                    به چشم اشک‌بار و جان خسته خوشا عشق و خوشا عصیان عاشق خوشا از عاشقی بر دار رفتن خوشا دل بستن و از تن گسستن خوشا بر راه دل هموار رفتن                    خوشا عاشق که از هر بند رسته