قدیمی

قدیمی    وقتی که سبزه­هادر گوشه­های مزرعه مهمان نموده­اندگنجشک­های ساکن چَه­گاو[1] پیر رااز راه می­رسم محسن ، برادرماز پشت خارپشته پدیدار می­شودبا آن دولول صاعقه­وار پدربزرگ« ای وای باز همآشفته کرده خواب گرازان درّه را » عطر هزار گلپیچیده در فضاهر گوشه کومه است علف­های هرزه پا اسب سپید ساقاز دور شیهه می­کشد از بوی آشنا آنگاه با تمامی این جلوه­های شوقوقتی که تیزتکاسب سپید ساق من از جلگه می­دمداحساس می­کنمجای تو بر دو ترکۀ قربوس خالی است دل‌تنگیم سپس ،بر گام­های اسب کهر تنگ می­زنداسب سپید ساقبا گام­های یورتمه آهنگ می­زند [1] چاه­گاو، گاوچاه، چاه بزرگ. در گویش محلی به تخفیف، گاچَه تلفظ می­شود. ایضاً هر دو جزء ترکیب هم جداگانه به تخفیف تلفظ می­شود.