فاجعه آموزش 01

بسم الله الرحمن الرحیم فاجعه آموزش مقدمه بعد اجتماعی انسان و توجه به مسائل جامعه­ای که در آن زندگی می­کنیم آنگونه جایگاهی دارد که پیامبر گرامی اسلام، کسی را که روزی بر او بگذرد و به امور جامعۀ مسلمین اهمیت ندهد، از جرگۀ مسلمانی خارج دانسته­است. توجهی اندک به وضعیت اجتماع کنونی، فاجعه­ای را که در همۀ ابعاد رخ داده و استمرار دارد، به روشنی نشان می­دهد که یک بعد آن، وضعیت اسفناک آموزش است. آموزش به عنوان یگانه راه انتقال دانش به افراد اجتماع در اشکال گوناگونی بروز می­یابد و مسئولیت انتقال دانش و فرهنگ بر دوش نهادهای مختلفی از قبیل جامعه، خانواده، نخبگان، هنرمندان و ... است اما در شکل عام و رسمی آن، مدارس و دانشگاه­ها هستند که امر رسمی آموزش و انتقال فرهنگ و دانش را بر عهده دارند. در این صحنه، مؤلفه­های گوناگونی از قبیل آموزش دهنده در شکل معلم، مربی، استاد و ...، آموزش گیرنده به نام­های مختلف نوآموز، دانش­آموز، شاگرد، دانشجو و ...، مسئولان اداره و ... دارای نقش هستند که از میان این مؤلفه­ها، سلسله مباحثی که با هم بررسی خواهیم کرد، بر مبنای کتب آموزشی در تمامی سطوح و البته محدود به بضاعت نویسنده، قرار خواهد داشت گرچه لاجرم ممکن است به سایر عوامل آموزش رسمی هم اشاراتی بشود اما بستر اصلی مباحث، کتب آموزشی رسمی است. آنچه از خوانندۀ فهیم توقع دارم، اظهار نظر پیرامون این سلسله مطالب است که امیدوارم این نظرات، مرا به دریافت صحیح مباحث هدایت فرماید و جامعه را نیز در تصحیح کژی­ها به کار آید. خواننده­ای که از اظهار نظر دریغ می­فرماید البته حق سکوت دارد اما سکوت اگر به معنای عدم توجه به فاجعه­ای باشد که گریبانگیر جامعۀ ماست، یقیناً از مردم فهیم ما، بعید و مسلماً نازیباست. بر این اساس، منتظر نظرات شما عزیزان هستم.   و سلام بر آنان که درد همسایه را به تمام وجود خود حس می­کنند. .