تمرین بحر طویل

تمرین بحر طویل بحر طویل، گرچه بحری است از بحور شعر عرب اما در پارسی، مفهومی دیگر یافته و آن، استفاده از مصاریع بسیار بلند است که در بین آن، قوافی مختلفی به کار رفته است. این نوع از شعر مدت هاست که در قوالب شعر جدید دیده نشده است. این اندک، تمرینی است برای یادآوری به شاعران جوان که چنین قالب و امکانی هم هست. هم برای شعر و هم برای موسیقی. شب چو بر خاک کشد پردۀ نیلی و زند دیو سیاهی به رخ زرد و تن سرد جهان، سیلی و بر سینۀ من حمله برد فوج غم و درد ابابیلی و درهم شکند صبر مرا نیزۀ سجّیلی و از هیچ طرف نی اثر از یاری جبریلی و در خلوت من نعره کشد اهرمن یارکش خائن قابیلی و من با همۀ عصمت هابیلی خود در دل شب زار بنالم که خدایا، نه مگر من به تو دلبسته بدم، هر دم از این جور و ستم خسته بدم، جان تمنّا به تولّای تو پیوسته بدم، تا بدمد در شب دیجور من آن بدر دل آسای فرح زا که رهاند دل تنهای مرا از غم تنهائی و در من بدمد آتش شیدائی و من را برساند به سرِ چشمۀ آن مهر زلالی که کسی قدر نداند به جز آن دیدۀ مشتاق غزالی که منش خواستم از درگه ربّانیت ای خالق هستی. من چه گویم که از این خلق ندارم طمع هیچ مگر آن که بفهمند کسی را که نه در انده مال است و نه بر قصد جلال است و نه هم طالب هر آرزوی پست و محال است مگر آنچه مجال است کند صرف پرستیدن زیبائی و مستی.